poniedziałek, 2 grudnia 2013

prolog

Witam Was bardzo serdecznie po długiej przerwie. 
Nie ukrywam, że zawaliłam sprawę na całej linii. 
Wracam jednak z nowym opowiadaniem, 
zapraszam do komentowania, czytania, udostępniania... :)
Prolog jest częścią jednego z późniejszych rozdziałów.


Tragedie zdarzają się wszędzie.
 Możemy doszu­kiwać się przyczyn, wi­nić in­nych, wyob­rażać so­bie jak od­mien­ne byłoby bez nich nasze życie.
 Ale wszys­tko to nie ma znacze­nia, zdarzyły się i ko­niec. Mu­simy za­pom­nieć o strachu, ja­ki wy­wołały, i roz­począć odbudowę.


          Biegł przez las. Za każdym razem kiedy stawiał nogę na nierównym gruncie potykał się o jakieś gałęzie. To właśnie wtedy doszedł do wniosku, że ma strasznie słabą kondycje. Musiał przystanąć. Wziął kilka wdechów, chcąc zapomnieć o zdarzeniach, które miały miejsce jakieś parę godzin temu. Wciąż widział... Ją, jej wbrew pozorom spokojną twarz. Ujrzał jakieś zielone światło, znów ruszył przed siebie. Jeszcze nigdy coś co kocha nie sprawiło mu takiego bólu. Nie licząc oczywiście ojca, którego miał za autorytet przez całe dzieciństwo. Czasami już tak jest, dopiero kiedy dojrzewamy zaczynamy zdawać sobie sprawę, że coś w co wierzyliśmy przez ładnych parę lat okazuje się być... niczym. Zwykłym kłamstwem, iluzją. Ktoś ponownie wystrzelił smugą zielonego światła. Tamten czarodziej był chyba  tak samo zdesperowany jak on, bo miotał już zaklęciami na oślep. Przyśpieszył. Uciekał... Przed "ktosiem", przed strachem, przed samym sobą. Tracił siły. Poczuł, że musi się zatrzymać. Nie wiedział ile siedział pod tym pieprzonym drzewem. Nie wiedział, kiedy zgasła w nim wola walki, nie wiedział czemu nie ruszył się z miejsca, kiedy zobaczył tę twarz między drzewami. Było ciemno. Ten dupek miał w ręku jego różdżkę. "Głupio będzie jak zginę z własnej..." - To ostatnie o czym zdołał pomyśleć. Potem był już tylko ból, żal, nienawiść i nadzieja, że to całe zło wkrótce się skończy.

8 komentarzy:

  1. Hania.! W końcu!

    OdpowiedzUsuń
  2. :DDDD Nawet nie wiesz, jak bardzo się ucieszyłam, widząc link do bloga na fp. Nareszcie wróciłaś! Prolog, jak prolog. Ma za zadanie zafascynować czytelnika, a Twój właśnie taki jest. Pozdrawiam i z niecierpliwością czekam na rozdział 1. :))

    OdpowiedzUsuń
  3. Skakałam z radości!! Świetny prolog, nie wiem trochę o co chodzi, ale to chyba dobrze. Mam nadzieję, że nie znikniesz znowu. :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Witam!;)
    Pierwszy raz czytam twojego bloga.. i teraz na pewno sięgnę po więcej
    a zwłaszcza ,że to DRAMIONE!:)
    Również piszę o tym paringu, jakbyś miała czas wpadnij.
    www.dramionemoimzyciem.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  5. WRÓCIŁAŚ, BOŻE, JA CHCIAŁAM ZACZĄĆ POSZUKIWANIA :C
    Szczerze, to miałam do Ciebie ogromny żal. Zniknęłaś bez żadnego słowa, żadnego pożegnania, żadnych słów wytłumaczenia. :c
    No ale wróciłaś, więc cieszę się, i mam nadzieję, że już nas nie opuścisz :)
    Prolog tajemniczy.. Aż chce się więcej :D
    Czekam na rozdział numer 1 :P
    droga-do-milosci.blogspot.com/

    Pozdrawiam M.

    OdpowiedzUsuń
  6. Wracasz! ♥ Czekam na rozdziały! :D

    Pozdrawiam,Zuza.

    OdpowiedzUsuń
  7. Musze przyznać, że prolog bardzo mnie zaciekawił.
    Zabieram się za czytanie kolejnych rozdziałów.
    Pozdrawiam i życzę dużo weny :)

    OdpowiedzUsuń

© Shalis dla Wioska Szablonów
© EmmaWatsonDaily, DailyFelton.